گل ارکیده,تنبور

Description

شاخه ی تکیده، گل ارکیده
با چشمای خسته، لبهای بسته

غم تو روی چشماش، آروم نشسته
شکوفه شادیش، از هم گسسته
آه
آشنای درده، خورشیدش سرده
تو قلب سردش، غم لونه کرده

مهتاب عمرش، در پشته پرده
هر ماه سالش، پائیز سرده
آه
دستای ظریفش، تو دست مادر
پیکر نحیفش، چون گل پرپر
از محنت و درد آروم نداره

سایه سیاهی، رو بخت شومش
ارکیده تنهاست،زیر هجومش
طوفان درد، پایون نداره

دست من و تو، میتونه باهم
قصری بسازه، با رنگ شبنم

شکوفه ای که، گل ارکیده ست
بهار ندیده، نمیره کم کم

بیا نذاریم، گل ارکیده
گلی که چهره ش، پاک و سپیده
تو فصل پاییز، شاخه ی بیده
بهار ندیده، بمیره کم کم